Ik mag niet mopperen
Elke ochtend opstaan
Productkenmerken
Auteur: Carmiggelt, Simon, Uitgever: Arbeiderspers, 1e editie, 213 pagina's, Gebonden met linnen kaft en omslag, Nederlands, ISBN: 9789029509459 (ISBN10: 9029509457), Gepubliceerd in 1999.
Mogelijk worden er andere exemplaren aangeboden.
Zoeken naar andere exemplaren
Rubrieken
"Ik mag niet mopperen - Elke ochtend opstaan" is opgenomen in de volgende (sub-)rubrieken:
Ik mag niet mopperen & Elke ochtend opstaan
| Hoofdtitel | Ik mag niet mopperen & Elke ochtend opstaan |
| Ondertitel | Elke ochtend opstaan |
| Uitgever | Arbeiderspers |
| Auteur(s) | Carmiggelt, S., Carmiggelt, Simon |
| Druk | 1e druk |
| Editie | 1e editie |
| Taal | Nederlands |
| Pagina's | 215 |
| Productvorm | Hardback |
| Geïllustreerd | Nee |
| Publicatiedatum | 04-2000 |
| ISBN | 9789029509459 |
Flaptekst Ik mag niet mopperen & Elke ochtend opstaan
Simon Carmiggelt (1913-1987) ontwikkelde als schrijver van cursiefjes in de krant een onbetwist meesterschap op de korte baan. Zijn 'Kronkels' waren om hun grote herkenbaarheid geliefde dagelijkse kost bij het Nederlandse lezerspubliek.
Zijn puntige, laconieke stijl paste wonderwel in een vluchtig medium als de krant. Toch maakt Carmiggelts werk, nauwelijks met het oog op duurzaamheid geschreven, inmiddels deel uit van de Nederlandse literatuurgeschiedenis - en terecht. In deze reeks gebonden heruitgaven verschijnt Carmiggelts complete werk naar de eerste druk van elke bundel.
Ik mag niet mopperen & Elke ochtend opstaan verschenen oorspronkelijk in 1972 en 1973, toen Carmiggelt (mede vanwege zijn televisieoptredens) een van de bekendste Nederlanders was geworden. De bundels bevatten de observaties van een man die weliswaar in alle opzichten geslaagd is in het leven maar toch zijn neerslachtigheden en onlustgevoelens kent, waarvan hij niettemin op geestige wijze verslag doet. Hij pakt daarbij tal van onderwerpen en situaties (in toenemende mate gebaseerd op herinneringen) bij de kop.
'De ironie van zijn zinswendingen, de beeldende kracht van zijn metaforen en de melancholieke toonzetting van zijn humor maakten hem tot de observator die altijd alles in evenwicht leek te hebben.' - Henk van Gelder, Carmiggelt-biograaf