Een welkom academisch gezelschap

Annotatie Een welkom academisch gezelschap

In 1889 zamelde een groep hoogleraren en bankiers geld in voor de bouw van een aula voor de Universiteit van Amsterdam. Al snel ontvingen zij 40.000 gulden van de Amsterdamse tabakshandelaar Rudolf Lehmann waarmee de aula in één klap kon worden gefinancierd. De al ingezamelde 2.000 gulden werd in een fonds gestort ten gunste van de universiteit en beheerd door de Amsterdamse Universiteits-Vereniging (AUV). Die vereniging werd opgericht naar het voorbeeld van een universiteitsvereniging in Edinburgh. Tegenwoordig telt de AUV ruim 5.000 leden en beheert zij 40 fondsen op naam (totaalwaarde circa EURO 13 miljoen). De opbrengsten worden bestemd voor ondersteuning van de wetenschapsbeoefening en het studentenleven van de universiteit, zoals dat al meer dan honderd jaar gebeurt. In de interessante en woelige geschiedenis van de AUV figureren niet alleen Nobelprijswinnaars als Asser, Van 't Hoff en Zeeman, maar ook tal van later bekend geworden Amsterdamse afgestudeerden. Tijdens de Tweede Wereldoorlog ontsnapt de AUV op het nippertje aan de klauwen van de bezetter: haar fondsen worden nog nét niet genazificeerd. Overman doet dit voor het eerst grondig en spannend uit de doeken. Na de oorlog kreeg de AUV meer bekendheid, realiseerde zij een mensa (aan de Damstraat), organiseerde zij bijeenkomsten voor alumni en breidde ze haar steunverlening uit over tal van universitaire voorzieningen en studieactiviteiten. Zij groeide uit tot dé alumnivereniging van de universiteit. De AUV is daarmee de hoeder van de academische gemeenschap en een belangrijke pijler onder het hoofdstedelijke culturele leven.

Flaptekst Een welkom academisch gezelschap

Over de geschiedenis van de Amsterdamse Universiteits-Vereniging (AUV)

In 1889 zamelde een groep hoogleraren en bankiers geld in voor de bouw van een aula voor de Universiteit van Amsterdam. Al snel ontvingen zij 40.000 gulden van de Amsterdamse tabakshandelaar Rudolf Lehmann waarmee de aula in één klap kon worden gefinancierd. De al ingezamelde 2.000 gulden werd in een fonds gestort ten gunste van de universiteit en beheerd door de Amsterdamse Universiteits-Vereniging (AUV). Die vereniging werd opgericht naar het voorbeeld van een universiteitsvereniging in Edinburgh.

Tegenwoordig telt de AUV ruim 5.000 leden en beheert zij 40 fondsen op naam (totaalwaarde circa EURO 13 miljoen). De opbrengsten worden bestemd voor ondersteuning van de wetenschapsbeoefening en het studentenleven van de universiteit, zoals dat al meer dan honderd jaar gebeurt. In de interessante en woelige geschiedenis van de AUV figureren niet alleen Nobelprijswinnaars als Asser, Van 't Hoff en Zeeman, maar ook tal van later bekend geworden Amsterdamse afgestudeerden. Tijdens de Tweede Wereldoorlog ontsnapt de AUV op het nippertje aan de klauwen van de bezetter: haar fondsen worden nog nét niet genazificeerd.

Overman doet dit voor het eerst grondig en spannend uit de doeken. Na de oorlog kreeg de AUV meer bekendheid, realiseerde zij een mensa (aan de Damstraat), organiseerde zij bijeenkomsten voor alumni en breidde ze haar steunverlening uit over tal van universitaire voorzieningen en studieactiviteiten. Zij groeide uit tot dé alumnivereniging van de universiteit. De AUV is daarmee de hoeder van de academische gemeenschap en een belangrijke pijler onder het hoofdstedelijke culturele leven.